Imam as-Syafie merupakan
salah seorang Imam Mazhab yang empat. Beliau mempunyai ketajaman akal dan
kecerdikan yang luar biasa. Beliau telah menghafaz al-Quran se awal umur 9 tahun
lagi. Setahun kemudian pula, beliau menghafal kitab al-Muwatta’ karangan Imam
Malik. Beliau merupakan seorang yang sangat mencintai ilmu. Lantaran itu, pada
satu hari beliau meminta izin daripada ibunya untuk keluar menuntut ilmu ke
Madinah. Ia merupakan kali pertama Imam as-Syafie keluar daripada tempat kelahirannya,
Makkah dan mengembara untuk meluaskan ilmu.
Apabila tiba di Madinah, beliau terus menuju ke Masjid Nabawi dan menunaikan solat sunat dua rakaat. Setelah selesai solat, beliau terpandang satu Majlis ilmu yang disampaikan oleh seseorang yang sangat hebat dalam masjid tersebut. Orang tersebut sedang bersyarah di hadapan begitu ramai anak-anak muda yang kesemuanya khusyuk mendengarnya. Orang itu ialah Imam Malik yang sedang mengajar murid-muridnya tentang hadis-hadis Rasulullah SAW. Dengan langkah yang tertib, Imam as-Syafie terus menuju ke tempat Imam Malik dan duduk bersama murid-murid beliau. Imam as-Syafie lantas mengambil sebatang lidi lalu membasahkannya dengan air liur. Beliau menulis segala apa yang diajar oleh Imam Malik tersebut di atas tapak tangannya. Tanpa di sedari, Imam Malik memerhati segala tingkah lakunya.
Selesai pengajian,
Imam Malik pun memanggil Imam as-Syafie untuk menegur beliau. Sangkanya Imam as-Syafie berbuat perkara kurang sopan ketika belajar.
Imam Malik bertanya kepada
Imam as-Syafie, “Apakah kamu berasal dari Makkah”.
Jawab Imam as-Syafie, “Benar”.
Imam Malik kemudian bertanya, “Mengapakah engkau bermain-main dengan lidi dan
air liurmu semasa aku sedang mengajar?”.
Jawab Imam as-Syafie, “Maaf tuan.
Sebenarnya saya tidak bermain-main. Oleh kerana saya tidak ada kertas dan pena,
segala yang tuan ajar saya tulis di atas tapak tangan saya dengan menggunakan
lidi dan air liur untuk saya menghafalnya”.
Apabila
Imam Malik membelek-belek tangan Imam as-Syafie, beliau tidak menjumpai sebarang
tulisan pun. Beliau terus berkata, “Tetapi kenapa tapak tangan engkau ni kosong
sahaja”.
Kata Imam as-Syafie,
“Benar tuan. Namun demikian tuan, saya telah pun menghafal semua hadis-hadis
yang tuan riwayatkan itu”.
Lalu beliau
disuruh membaca apa yang dihafalnya, Imam Malik mendapati tidak ada satu hadis
yang tinggal daripada 20 hadis yang diajar hari itu. Perkara yang aneh ini
belum pernah terjadi sebelumnya. Imam Malik begitu tertarik hati dengan
kebijaksanaannya. Semenjak peristiwa itu, Imam as-Syafie dijemput untuk menetap di
rumah Imam Malik sebagai tetamu sekali gus menuntut ilmu dengan Imam Malik.
Selama 18 bulan Imam as-Syafie berguru dengan Imam Malik. Hatinya yang terang
memudahkan beliau memahami dan menghafal kitab al-Muwatta’.
